مشخصات گیاه:

هل گیاهی است که در مناطق حاره و گرم می روید. وطن آن هندوستان می باشد و حدود 80% از هل مصرفی دنیا از هندوستان صادر می شود. این گیاه پایا و علفی است که ریزوم آن ساقه های هوائی و برگ بهم پیچیده دارد و گاهی تا ارتفاع 4 متر نیز از آن خارج می شود.

یک یا دو ساقه گل دهنده از قاعده ساقه های هوائی خارج می شود که دارای گل های کوچک به رنگ سفید یا سبز روشن می باشد. میوه های بیضی شکل، مانند قلب ، به رنگ زرد یا سبز روشن و به طول 2-1 سانتیمتر است. دانه های معطر و مطبوعی به رنگ قهوه ای مایل به قرمز در آن وجود دارد که به صورت ادویه برای خوشبو کردن نوشیدنی ها و غذاها مورد استفاده قرار می گیرد.

موارد مصرف: هل از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است.

1)     تقویت کننده قلب است.

2)     باد شکن بوده و گاز معده و روده را خارج می کند.

3)     تقویت کننده بدن است.

4)     ادرار آور است.

5)     قاعده آور است.

6)      مقوی سیستم گوارش است.

7)     باعث هضم غذا می شود.

8)     زخم های دهان را برطرف می کند بدین منظور دم کرده هل را در دهان مزه مزه کنید.

9)     خوشبو کننده دهان است.

10)برای تسکین گوش درد، گرد هل را در گوش بریزید.

11)برای بر طرف کردن دل به هم خوردگی و تهوع ، از دم کرده هل استفاده کنید.

12)اشتها آور است.

13)تب را پائین می آورد.

14)برای درمان سرما خوردگی مفید است.

15)برای تسکین درد رماتیسم مفید است.

16)ترشی معده را برطرف می کند.

17)ضد مسمومیت است.

18)برای رفع بیماریهای چشم مفید است.

طرز مصرف:

دم کرده:مقدار 30 گرم هل کوبیده را در یک لیتر آب به مدت 10 دقیقه بجوشانید سپس آن را صاف کرده و بنوشید. هل را همچنین می توان به چایی یا دیگر مشروبات اضافه کرد.

نکات ضروری: مقدار مصرف زیاد هل برای روده مضر است. برای رفع این مسئله باید آن را با کتیرا خورد.