بیش از دو هزار سال است که از زالو به شکل ابزار سوزن مانند – ابزاری که به بدن می چسبد و خون را می‌مکد در درمان بسیاری از بیماری ها استفاده می شود. زالوها کرم های آبزی و یا گاهی خاکزی دارای عادات شکاری یا انگلی هستند و در آنها بادکش های بزرگ انتهایی به منظور حرکت و چسبیدن وجود دارد. بدن زالو در حال بی حرکت، دراز یا تخم مرغی شکل است و از تعدادی حلقه که بوسیله گره‌های عصبی مشخص است، تشکیل می‌شود. دستگاه عضلانی زالو کامل، پرکار و قوی است. زالوها جانوران لاشه‌خوار، شکاری یا انگلی بوده و گروهی از آن ها دارای عادت خونخواری هستند. زالوهای خونخوار توسط بادکش به میزبان چسبیده، پوست آن را سوراخ می کنند. سپس یک آنزیم ضد انعقاد به نام هیدرودین آزاد کرده و از خون میزبان تغذیه می‌کنند. در یک وهله غذایی، زالو می‌تواند چندین برابر وزن خود خون بخورد. قسمت بیشتر آب خون دفع می‌شود ولی قسمت غلیظ و متراکم این غذای کامل، به صورت مایع غلیظی باقی می‌ماند و به آهستگی ظرف چندین ماه هضم می شود.زالو از ۲۵۰۰ سال قبل در هند، یونان، روم، ایران و سپس در اروپا مورد استفاده پزشکی بوده است. در قرن نوزدهم از این جانور کوچک برای درمان هر دردی از جمله سردرد، تب، زخم‌های عفونی شده، دمل و آبسه، ورم‌ها، هموروئید و غیره استفاده می‌شده است. در طب افواهی (عامیانه) مردم ایران نیز زالو درمانی همانند حجامت و فصد به عنوان یک روش درمان و پیشگیری پذیرفته شده و شناخته شده حضور داشته است و مردم شهری و روستایی ایران می‌دانستند که علاج بسیاری از عفونت ها، زخم‌ها و کسالت‌های بدن با زالو اندازی ممکن است.

شیخ‌الرئیس ابن‌سینا باب مبسوطی پیرامون زالو دارد و چنین می‌گوید: “از زالوهایی که کرک‌ریز و نرم دارند یا لاجوردی رنگ هستند پرهیز کنید زیرا دچار غشی، خونریزی، تب، سستی و قرحه‌های بدخیم خواهید شد. از زالویی استفاده شود که در آب‌های خزه‌دار که محل زیست قورباغه‌هاست نمو کرده و نه زالویی که در آبهای گل‌آلود سیاه بوده است. زالو بهتر از «حجامت»، خون تباه را از عمق بدن بیرون می‌کشد. زالو را ابتدا سرازیر نگهدارید تا استفراغ کند و محتویات شکمش بیرون آید. سپس اندکی خون بره به او بدهید. سپس مواد چسبنده و کثیف بدن او را با بوراکس پاک کنید (استفاده از مواد صابونی عطردار مضر است) و جایی را که می‌خواهید زالو بگذارید با دست مالش دهید تا سرخ شود. اگر جای زالو انداختن را با گل سرشور یا خون اندود کنند، زالو بهتر می‌چسبد. بهتر آن است که پس از جدا شدن زالو، محل گزش او را حجامت برنهید تا احیاناً اگر آزاری و عفونتی براثر نیش زالو عارض شده، از بین برود اگر پس از زالو اندازی خون بند نمی‌آید مازوج سوخته، نوره، خاکستر یا سوده نرم (یا پودر باقلا و زردچوبه) استعمال شود. زالو اندازی برای بیماری‌های پوست از قبیل جوش‌ها، دمل‌ها، لکه‌های سیاه و نقطه‌های سیاه و سپید و… مفید است.”

در گذشته زالو در کوچه و بازار برای استفاده طبی به فروش می‌رسیده و تا حدود سی‌سال قبل، همه می‌دانستند که برای علاج زخم چرکین و دمل ، بهترین درمان زالو اندازی است یا برای پیشگیری از فساد دهان و لثه و داشتن دندانهای محکم باید بناگوش را زالو گذاشت. مخبرالسلطنه در کتاب خاطرات و خطرات، حکایتی جالب نقل می‌کند: «جهانگیرخان وزیر صنایع دچار قانقریا شد و دکتر تولوزان فرانسوی (پزشک مخصوص دربار) دستور به قطع پای ایشان داد. آشنایان جهانگیرخان با قطع پا مخالفت ورزیده و میرزاحسن‌خان جراح‌باشی محله را به عیادت جهانگیرخان آوردند. او پس از معاینه گفت به من یازده روز فرصت دهید تا این پا را معالجه کنم. میرزاحسن در سه نوبت زالوی زیادی به پای بیمار انداخت و پس از یازده روز از تولوزان فرانسوی دعوت کردند که پا را ملاحظه کند. تولوزان وقتی پا را دید، بهبود آن را تأیید کرد و از اینکه قبلاً به میرزاحسن ناسزا گفته بود معذرت خواهی کرد و دویست تومان به میرزاحسن داد». زالو اندازی جزو سنت‌های درمانی پذیرفته شده بوده و به همان معروفیت و مقبولیت حجامت و فصد (رگ‌زنی) بین توده‌های مردم رواج داشته است. این حیوان کوچک و به ظاهر مشمئز کننده، طی سالیان دراز بیماری‌های صعب‌العلاجی را به راحتی درمان می‌کرد و بیماران را از صرف هزینه‌های گزاف، بریده شدن از اندام‌ها، بد شکل شدن پوست، فلج شدن ناشی از سکته مغزی و غیره نجات می‌داد. تأیید این نظر را با پرسش از افراد ۴۰ سال به بالا می‌توان درخواست کرد.

زالو جانور عجیبی است که صدها سال است از آن به صورت زنده یا فرآورده برای درمان انواع بیماری ها استفاده می شود. پس از ظهور پزشکی مدرن ، استفاده از زالو به تدریج به فراموشی سپرده شد. اما جالب این جاست که پس از سال ها، باز هم استفاده از زالو در بسیاری از کشورهای دنیا و حتی در کشورهای پیشرفته رایج شده است ، چنانچه اکنون زالو را با عنوان جراح کوچولو (Micro Surgeon) می شناسند.

زالو جانور شگفت انگیزی است که به خاطر خواص درمانی متعدد و عجیبش، آن را در غرب جراح کوچولو (Micro Surgeon) نیز می نامند. زالو هنگام مکیدن خون، مواد متنوعی ترشح می کند که در بعضی از متون، تعداد این مواد تا 100 نوع هم گفته شده است. خواص این مواد به شرح زیر است:

خاصیت بی‌حس‌کنندگی

خاصیت گشادکنندگی عروق

خاصیت ضدانعقادی

خاصیت آنتی بیوتیکی

خاصیت ضدالتهابی و ضدلخته‌ای

خواص درمانی زالو آن چنان زیاد است که کرسی زالو درمانی دانشگاه سن پترزبورگ (MAPS) توصیه می‌کند :

“ما معتقدیم هر پزشکی اعم از جراح، اونکولوژیست، ارتوپد، دندانپزشک، ژنیکولوژیست و … باید توانایی های درمانی زالو را بشناسد و از آن استفاده کند. زالو توانایی درمان گروه متنوعی از بیماری ها نظیر زخم معده، کولیت، پروستاتیت، برونشیت، ‌التهابات کبد و کیسه صفرا، گاستریت، هموروئید، بیماریهای پوستی، اسپاسم عضلانی، واریس، نازایی، آدنوم پروستات،‌ ناباروری مردان، کاهش میل جنسی ،‌الکلیسم، ترک اعتیاد مواد مخدر را دارد.”

بنابراین توصیه ما این است که پزشکان متخصص رشته‌های مختلف، با پزشکانی که زالودرمانی انجام می‌دهند در ارتباط باشند و در مسیر درمان بیمارانشان با آن‌ها مشاوره داشته و از مزایای زالو درمانی بهره‌مند شوند.

از زالو هم به صورت زنده استفاده می شود و هم مواد موجود در بدن آن برای ساخت محصولات بهداشتی و درمانی به کار گرفته می شود. کاربردهای درمانی زالوی زنده بسیار زیاد است. در هریک از کشورهای جهان، بخشی از این کاربردهای درمانی زالو رایج شده است. به عنوان مثال، در کشور روسیه درمان با زالو بسیار رواج یافته است، به طوری که بیماری های مختلف از سردرد و بیماری قلبی و پوستی گرفته تا ضعف قوای جنسی را با زالو اندازی معالجه می‌کنند. در کشورهای اروپای غربی، زالودرمانی تا این حد رواج نیافته است، اما به نظر می رسد اقبال به زالودرمانی رو به افزایش است. برای مثال، پروفسور ایوالیو از دانشگاه مون‌پلیه فرانسه معتقد است هنوز تمامی اسرار و خواص مثبت پزشکی زالو کشف نشده است و دست کم ده اثر درمانی برای زالو قائل است.

برخی از کاربردهای درمانی و بهداشتی زالو ذیلا آمده است:              

‌درمان بیماری های مفصلی

‌درمان انواع سردرد

درمان بیماری های قلبی

‌درمان واریس

‌استفاده از زالو پس از پیوند اعضا

‌استفاده از زالو در جراحی های پلاستیک

‌کاربرد در زیبایی

‌درمان ناباروری جنسی و افزایش قوای جنسی

‌درمان بیماری های مغزی

‌درمان بعضی از بیماری های عفونی

درمان عفونت چشم و گل مژه

درمان عفونت سینوس ها و سینوزیت مزمن

درمان کیست و عفونت پستان ها

درمان غده های عفونی زیر پوست

‌درمان بیماری های پوستی

‌درمان آسم

درمان زخم معده

درمان کولیت

درمان پروستاتیت

درمان التهابات کبد و کیسه صفرا

درمان گاستریت

درمان همورویید

درمان اسپاسم عضلانی

درمان نازائی

درمان آدنوم پروستات

درمان بواسیر

درمان الکلیسم

کمک به ترک اعتیاد به مواد مخدر

زالو برای درمان بیماری های مختلفی از جمله کاهش درد زانو ناشی از آرتروز و ضایعات پوستی از قبیل جوش و آبسه مورد استفاده قرار می گیرد.

همچنین پزشکان در پی کشف راه های جدید برای استفاده از زالو در درمان بیماری های گوش و حلق و بینی از قبیل عفونت گوش، سینوزیت و ورم لوزه ها هستند.

 از زالو درمانی می توان در ترمیم و به هم وصل کردن رگ های کوچک در مناطقی از بدن مانند بینی و یا گوش در طی جراحی ترمیمی استفاده کرد.

 از زالو برای درمان ایسکمی عروق کرونر قلب نیز استفاده شود. این بیماری ناشی از کمبود جریان خون به قلب می باشد. در این روش ماده  ضد انعقادی که در بزاق زالو وجود دارد، استفاده می شود.

طبق تحقیقات مختلف مشخص شده است که حدود 14 ماده ضد انعقادی مختلف در بزاق زالو وجود دارد.

• توصیه های قبل از زالو درمانی :

1 – تمام اداب حجامت و فصد ( زمان , مکان , رژیم غذایی قبل و بعد) درباره زالو درمانی هم صادق است.

2 – قرص وارفارین و آسپرین , دی پیریدامول , اسویکس , کلوپیدگرل , و قرص های مسکن حداقل از سه روز قبل از زالو درمانی باید قطع شود.

3 – موهای موضع زالو درمانی باید پاکسازی و تراشبده شود.

4 – برای زالو درمانی موضع پا و زالنو و مچ پا یک جفت دمپایی راحتی به همراه بیاورید.

5 – 24 ساعت قبل از زالو درمانی مقاربت جنسی نداشته باشید.

6 – موضع زالو درمانی را فقط با آب خالی و صابون های غیر معطر قبلا شستشو دهید (از عطر و ادکلن و شوینده های معطر استفاده نکنید)

7 – پس از زالو درمانی موضع زالو اغلب اوقات , خون ریزی دارد و برای پیشگیری و سایر مشکلات , برنامه کاری , سفر , مهمانی پس از زالو درمانی نداشته باشید لااقل 8 ساعت پس از آن در استراحت و آرامش به سر ببرید

8 – برای زالو درمانی عجله نکنید , ابتدا با داروهای گیاهی خاص , بادکش و حجامت و فصد باید خون وکبد پاکسازی شود و سپس زالو درمانی اثر فوق العاده ای خواهد داشت.

9 – مصرف غذاهای سرد (لبنیات , تخم مرغ , برنج , مرغ , خیار و کاهو , کیوی , میوه نارس و ترش , ماکارونی , آش جو و آلوچه و ...)قبل از زالو درمانی مجاز نیست (حداقل 8 ساعت)

10 – مصرف رب انار , آب انار و گلاب (6واحد آب انار + 1 واحد گلاب ) مسهل ها و منضج ها ی گیاهی قبل از زالو درمانی (حداقل یک هفته ) بازده زالو درمانی را بسیار ارتقا می دهد.

11 – گرسنگی یا پرخوری و بیخوابی و کم خوابی سبب کاهش تاثیر زالو درمانی خواهد شد.

12 – زن ها در حاملگی یا عادت ماهیانه نباید زالو درمانی کنند.

13 – قبل و بعد از زالو درمانی استحمام طولانی و گرم و سونا و جکوزی جایز نیست .

14 – زمان زالو درمانی آرامش روحی و عصبی و جسمس لازم است . در صورت داشتن استرس و ترس , اضطراب و هیجان زیاد یا نشاط بیش از حد با پزشک و دستیار مشورت کنید .

15 – اگر قبل و زمان زالو درمانی , تلخی دهان و خشکی دهان دارید اندکی رب انار و رب آلو تناول کنید.

16 – اسهال , ادرار زیاد , تعریق فراوان , استفراغ فراوان قبل از زالو درمانی نباید باشد.

نکته : زالو درمانی در پزشکی جدید و مدرن ترین کلینیک ها و مراکز علمی معتبر جهان جای خود را باز کرده است به طوری که 13هزار مقاله علمی پیرامون زالو درمانی به ثبت رسیده و در اروپا و آمریکا دهها بیماری و هزاران بیمار توسط زالو درمانی نجات یافته اند . در این زمینه کشور ما که زمانی بیش ترین تجربه و دانش پیرامون درمان با زالوها را داشته است و مرغوب ترین نژاد زالوها را ما به دنیا معرفی کرده ایم از تمام کشورهای جهان عقب تر است!!! زالوهای مورد مصرف طبی و استریل و یکبار مصرف بوده و قبل از استفاده ی پزشکب ماهها نگهداری و به شیوه های گوناگون پرورشی اماده ی مصرف پزشکی می شود (نگران آلودگی و انتقال بیماری توسط زالو ها نباشید) . زالو درمانی در نوزادان و اطفال نیز کابردهای تخصصی و بسیار جالبی دارد ... . در صورتی که مبتلا به بیماری های خونی و انعقادی و خونریزی دهنده هستید حتما قبل از اقدامات درمانی , طبیب را مطلع سازید(بیماری هایی نظیر همفیلی , کمبود پلاکت ها و کم خونی و تالاسمی و ...). حدود یکصد بیماری توسط زالو درمان می شود.

• توصیه های موردی توجه پس از زالو درمانی :

1 – تا چهار روز موضع زالو درمانی با آب تماس نداشته باشد.

2 – موضع زالوها به طور طبیعی 8 تا 16 ساعت خونریزی دارد و در صورت خونریزی عادی و ملایم نگران نباشید. تحرک کمتر و حالت دراز کش سبب کاهش خونریزی می گردد . پس از 12 ساعت در صورت ادامه خونریزی به پزشک مراجعه کنید یا با مطب تماس بگیرید.

3 –  8 ساعت پس از زالو درمانی پانسمان را باز کنید و در صورت خونریزی پودر گیاهی انعقاد را روی موضع بریزید و مجددا پانسمان کنید

4 – گاه خارش موضعی زالو پس از 24 ساعت شروع می شود و گاهی تا یک هفته ادامه دارد و در صورت خارش محدود از روغن بنفشه یا روغن گشنیز یا روغن کافور یا روغن بادام تلخ استفاده کنید و در موضع زالو استعمال کنید . در موارد خارش شدید به مطب مراجعه کنید.

5 – پس از زالو درمانی تا 24 ساعت مقاربت جنسی نداشته باشید

6 – پس از زالو درمانی استراحت فیزیکی و بدنی و حتی استراحت فکری (پرهیز از تنش , مطالعه , تلویزیون , مهمانی یا ... ) توصیه می شود. (حدود 8 ساعت )

7 – تا 24 ساعت نمک , تخم مرغ , ماهی و ترشی جات و به طور کل سردی جات مصرف نشود.

8 – تماس سرما و آب سرد با موضع زالو سبب خارش شدید و تورم می گردد.

9 – به طور کلی غذاها و ادویه و میوه های بسیار گرم و بسیار سرد پس از زالو درمانی ممنوع و مضر می باشد.و بیش تر از غذاهای معتدل نظیر کرفس , جو , آبگوشت , گلابی , شیر برنج , قیمه , سیب , سوپ جو , سکنجبین , سرکه شیره و ... باید استفاده کرد .

10 – مصرف غذاهای سنگین و چرب و پرخوری پس از زالو درمانی بسیار ضرر دارد.

11 – پس از زالو درمانی حتی المقدور کم تر سرپا بایستید و پیاده روی کم تر داشته باشید.

12 – خواب پس از زالو درمانی تا 6 ساعت ممنوع است .

13- مصرف غذاهای شور و حمام گرم پس از زالو درمانی جایز نیست . ( هر 8 ساعت یک لیوان شربت عسل تا 3 روز ) مصرف شربت عسل , آب انار و گلاب , مالت جو ,و شکر سرخ پس از زالو درمانی مفید است.

14 – ندرتا پس از زالو درمانی عوارضی نظیر تب و تپش قلب , ازدیاد فشار خون , اضطراب , سردرد , سردی و لرزش بدن , رنگ پریدگی , تهوع و ... پیش می آید که پزشک شما را راهنمایی خواهد کرد. (این عوارض موقت و مقطعی بوده و جای نگرانی ندارد)

15– تا بیست و چهار ساعت چس از رالودرمانی مصرف تخم مرغ وغذاهای حاوی تخم مرغ ممنوع است.

16 – غذاهای بسیار تند و تیز وبسیار ترش و بسیار شیرین تا بیست و چهار ساعت ممنوع است.(ادویه وکتلتو...).

17 – در صورت عطش وخشکی دهان پس از زالودرمانی ماء الشعیر وشکر سرخ هر هشت ساعت میل شود.

18 – جهت جبران خون از دست رفته 5شب هر شب یک تا دو سیخ گوشت گوسفند کباب شده (بدون نان و برنج)خالی میل نمایید (بجای شام)با سماق ولیمو ترش وعسل میل شود کاملتر خواهد بود.

در 24 جولای 2004 وزارت غذا و داروی آمریکا (FDA) بر اساس شواهد علمی در مورد کارایی زالو اندازی در بیماری هایی مثل استئوآرتریت زانو به طور رسمی زالو را به عنوان یک وسیله پزشکی تصویب نمود .

نکته ای که جالب توجه است این است که هیچ یک از حکما و اطبای بنام ایران , سخنی از کشتن زالوها پس از مصرف نگفتند و اصولا در قدیم کشتن زالو مرسوم نبوده است و ابن سینا در قانون خود می نویسد :

"از زالویی استفاده شود كه در آب‌های خزه‌دار كه محل زیست قورباغه‌هاست نمو كرده و نه زالویی كه در آبهای گل‌آلود سیاه بوده است . زالو را ابتدا سرازیر نگهدارید تا استفراغ كند و محتویات شكمش بیرون آید سپس اندكی خون بره به او بدهید. سپس مواد چسبنده و كثیف بدن او را با بوراكس پاك كنید استفاده از مواد صابونی عطردار مضر است و جایی را كه می‌خواهید زالو بگذارید با دست مالش دهید تا سرخ شود. بهتر آن است كه پس از جدا شدن زالو، محل گزش او را حجامت برنهید تا احیاناً اگر آزاری و عفونتی بر اثر نیش زالو عارض شده، از بین برود اگر پس از زالو اندازی خون بند نمی‌آید مازوج سوخته، نوره، خاكستر یا سوده نرم یا پودر باقلا و زردچوبه استعمال شود. زالو اندازی برای بیماری‌های پوست از قبیل جوش‌ها، دمل‌ها، لكه‌های سیاه و نقطه‌های سیاه و سپید و . . . مفید است"

و هیچ اشاره ای به کشتن زالوهای طبی ندارد و حتی انتقال بیماری از زالوهای طبی را منحصر در زالوهایی می داند که از آبهای گل آلود سیاه صید شده اند در حالی که معمولا صید زالو در تالابهای بزرگ کشور صورت می گیرد و نیز اشاره می کنند که زالو را مجبور به قی کنیم و سپس از او استفاده شود (البته زالوهایی که در روده و چینه دانشان مقداری خون از تغذیه قبل باقی مانده نه زالوهای گرسنه) .

و شیخ الرئیس در جای دیگر نحوه استفاده از زالو را این گونه مطرح می کنند :

" پس از صید کردن و سرازیر نگهداشتن زالو برای تخلیه معده , خون بره یا خون جانور دیگری را به نزد او می آورند تا به عنوان پیش غذا میل کند پس از پاک کردن بدن زالو با اسفنج نرم او را در آب پاک حمام می کنند و پس از شست و شوی پوست و مالش منطقه ای که خون باید گرفته شود زالو را در محل می چسبانند."

و حال قابل تامل که ابن سینایی که برای اولین بار به صورت کامل انواع زالوها را برشمرد و از لحاظ آناتومی و رنگ زالوها را به دو نوع سمی و غیر سمی تفکیک کرد به گونه ای که اقسام زالوها را از رنگ و شکل و اندازه تشخیص می داده و زالو های مفید را از مضر جدا می کرده است یا برای اولین بار ابن سینا بود که از وجود سه فک در زالو خبر داد و ... و اصولا مشاهدات و مطالعات و تحقیقات ابن سینا، مرجعی جهت استفاده ی دانشمندان ایرانی و غربی در مورد زالو شناسی و زالو درمانی می باشد.

باید توجه داشته باشیم که خون گیری از بیماران یکی از اصول پایه در طب قدیم مشرق زمین بود و گرفتن خون از بیماران به سه روش انجام می گرفت، فصد، حجامت و زالو انداختن.از روشهای مذکور، فصد و زالو درمانی مورد توجه اطبای غرب قرار گرفت، ولی حجامت مقبولیت عام نیافت، و علت آن این بود که برای حجامت لازم بود تا از یک وسیله ی شاخ مانند به نام «شاخ حجامت» (جهت بادکش کردن پوست) استفاده شود که شبیه بوق ساحران در قرون وسطی اروپا بود و اطبای غرب از بیم اتهام به جادوگری از انجام حجامت و به کارگیری وسیله ی مذکور خودداری کردند.

- زالوی غیر استریل نه تنها حامل انواع میکروب ها نیست بلکه از بین برنده آنان نیز می باشد.

برای فهم بهتر مطلب فوق مروری بر سیستم گوارش زالو می کنیم :

اغلب زالوهای هیرودینیده (مانند هیرودومدیسینالیس و هیرودو وربانا) عادت به خون خواری دارند و خون شکار خود را می مکند . یک زالو با بادکش خلفی اش به شکار می چسبد و سپس با بادکش قدامی فعالیت تغذیه ای خود را آغاز می کند 3 آرواره ی تیغه ای شکل و دندان دار زالو از دهان بیرون آمده و شبیه به اره حرکت می کنند. این امر باعث بریدگی Y شکل یا سه دندانه ای در پوست میزبان می گردد که با یک ماده با منشاء ناشناخته بی حس می شود . رگ های جلدی باز می شوند و خون تراوش شده به سمت محفظه پیش دهانی , حفره دهانی و حلق ماهیچه ای مکیده می شود . مواد فعال هیرودین یا ضد انعقاد که با ترشح بزاق روی زخم جاری می شوند از لخته شدن خون حتی بعد از اینکه زالو خود را از شکار جدا کرده است جلوگیری می کنند !!

زالو ها خون را به سرعت هضم نمی کنند و مقدار کمی از آنزیم های هضمی را خودشان تولید می کنند اما در عوض بر آنزیم های تولید شده توسط فلور میکروبی هم سفرگان داخلی تکیه می کنند . زالوها دارای باکتری هایی در روده هستند که آنزیم های خاصی را تولید می کنند , به جز آنزیم های درون زا که در همه ی زالوهای مطالعه شده یافت شده است . باکتری های هم سفره که گونه های خاصی دارند آنزیم های هضمی تخصصی تولید می کنند . زالوهای خون خوار مانند هیرودومدیسینالیس یک گونه باکتری به نام آئروموناس هیدروفیلا را در روده ی خود دارد که دو وظیفه ی مهم آن عبارتند از :

- این باکتری یک ماده آنتی بیوتیک ترشح می کند که از رشد سایر باکتری ها ممانعت کرده و به دنبال آن تجزیه خون را که به مدت طولانی در سیستم گوارشی آن ها باقی می ماند به تعویق می اندازد .

- این باکتری واجد مواد آنزیمی است که نقش مهمی در هضم و جذب مواد غذایی زالو ایفا می کنند . به نظر می رسد بخشی از نیاز ویتامینی زالوها به کمک باکتری های روده ی آن ها تامین می شود که مصداق دقیقی از رابطه ی همسفرگی داخلی است.

در زمان تغذیه زالوهای طبی چینه دانشان را با خون پر می کنند . چینه دان , بزرگ تر و وسیع تر از روده است و محلی است که خون عاقبت هضم می شود . خون می تواند در چینه دان به مدت طولانی باقی مانده و به آرامی و به کمک آنزیم باکتریایی تجزیه شود . آنتی بیوتیک های طبیعی چینه دان مانع از فساد و همولیز خون به وسیله میکروارگانیسم های خارجی می شوند تا باکتری های هم سفره ی زالو بتوانند خون را تجزیه کنند .

خون با موکوس مخلوط شده و هموگلوبین به صورت محلول آزاد می شود و سپس محتویات چینه دان به مقدار کم در یک زمان به کمک یک عضله ی تنگ کننده ی حلقوی وارد روده می شوند . تمام هموگلوبین محلول جذب می شود و قسمت بدون پروتئین هموگلوبین گویچه های سرخ هم به عنوان مدفوع از مخرج خارج می شود .سلول های بزاقی و ترشحات آنها در هضم و جذب مواد غذایی نقشی ندارند .

روده میانی زالو فاقد آنزیم هایی مانند کربوهیدرازها , لیپازها و پروتئازها و به ویژه اندوپپتیدازها می باشد . گرچه در گونه های همه چیز خوار ممکن است برخی آنزیم ها ی فوق به میزانی جزئی حضور داشته باشند ولی وجود آنزیم اگزوپپتیداز در اغلب گونهای مطالعه شده اثبات شده است . بدیهی است که کمبود برخی از آنزیم های فوق ( که حضورشان برای گوارش غذا ضروری است ) به وسیله میکروفلور هم سفره ی داخلی تامین می شود . نتایج آزمایشات اثبات کرده اند که باکتری آئروموناس هیدروفیلا قادر به تولید پروتئازها , لیپازها و آمیلاز ها می باشد . مهم ترین آنها سینتاز می باشد که در تخریب گویچه های سرخ موجود در غذای خورده شده نقش مهمی دارد . همولیزین پروتئازی است که به تجزیه هموگلوبین کمک می کند . مقدار بسیار کمی از خون هضم نشده در روده باقی می ماند که از طریق مخرج دفع می شود .

همان طور که ذکر شد , باکتری های هم زیست داخلی در معده ی زالوها مواد آنتی بیوتیک تولید می کنند که در جلوگیری از فساد خون ذخیره شده در معده به مدت طولانی موثر هستند . و حتی اثر مثبت این مواد بر روی باکتری هایی از جمله باکتری سیاه زخم , کزاز , مننژیت , گلودرد میکروبی و تب گزارش شده است . باکتری موجود در روده زالو (آئروموناس هیدروفیلا ) عوامل عفونت هایی هم چون سل , اسهال خونی و دیفتری را در شرایط کشت آزمایشگاهی از بین می برد .و علاوه بر آنزیم های باکتری آئروموناس غدد بزاقی و چینه دان در زالوهای طبی چندین ماده ی شیمیایی تولید می کنند که برای حیات زالوها ضروری است .

این مواد عبارتند از :

داروی بیهوش کننده , عوامل محرک , گشاد کننده ی عروق , مواد ضد انعقاد و آنتی بیوتیک ها . از دیگر خواص شیمیایی غدد بزاقی , مکانیسم های ضد باکتریایی است که کپسول پلی ساکاریدی استرپتوکوک ها و دیگر باکتری های سمی و سخت را حل می کنند . این آنزیم توسط یک شرکت داروسازی بریتانیایی با عنوان علامت تجاری دارویی ثبت شده است . و نیز در تحقیقات اخیر که نتایج آن در کتاب Medical leech theropy   انتشار یافت نیز بیان داشت در بزاق زالو ماده ای به نام LDTI را کشف نمودند که مستقیما به ویروس ایدز حمله می کند و آنرا نابود ساخته و متوقف می کند .و حتی می توانیم بگوئیم هیچ میکروارگانیسمی در بزاق زالو رشد نمی کند .

و در نوشته ای از دکتر حاج طالبی آمده است " یك آنتی بیوتیك قوی به نام هیالورونیداز و آنزیمهای پروتئولیتیک مختلف در بزاق زالو وجود دارد كه انواع مختلف میكروارگانیسمهای بیماریزا را نابود می كنند . در طول سالها تجربه ی ما، هر نوع زخمی را كه زالو درمانی كردیم ، شفا گرفتیم ، بخصوص بعضی از زخمهائی كه بعد از سالها استفاده از آنتی بیوتیك های قوی درمان نشده بود ما با زالو درمانی , درمان كردیم. زالو با یك مكانیسم فوق العاده پیچیده اولاً اجازه نمی دهد هیچ میكروارگانیسمی از محل گزش خودش وارد خون شود، بعد بوسیله مواد بزاق خود محل گزش را به سرعت ترمیم می كند و در نهایت بوسیله ی بزاق خود میکرو ارگانیسمهای بیماریزائی كه در داخل بدن وجود دارند را از بین می برد .

و در کل خون بلعیده شده توسط زالو بنابر جبر طبیعت و حفظ حیات این جانور , از انواع میکروارگانیسم ها پاک می گردد . و متاسفانه برخی ها فکر می کنند که مثلا اگر زالوها پس از مصرف کشته نشوند دوباره توسط افراد سودجو مورد استفاده واقع می شوند در حالی که این حرف غیر واقعی و از لحاظ عملی غیر ممکن می باشد زیرا وقتی زالوها به طور کامل خون بیاشامند حداقل تا 3 ماه دیگر هیچ اشتیاقی برای شکار نخواهند داشت و نگهداری زالوها به مدت 3 ماه امری غیر اقتصادی است و حتی وقتی زالوهای سیر شده را در تالاب ها رها کنید آنها برای اختفا به عمق آب رفته و در لابلای درخچه های آبی و گیاهان آبی نظیر دم گربه ای و نیز زیر سنگ ها پنهان می شود زیرا زالوی پر از خون شکاری لذیذ برای پرندگان و برخی از ماهیان می باشد و حتی زالوهای سیر در برخی مواقع مورد هجوم سایر زالوها قرار می گیرند که اگر تعداد زالوهای حمله ور شده زیاد باشد زالو مورد هدف جان خود را از دست می دهد و اصولا حتی این زالو ها پس از رها شدن در تالاب ها حتی به ندرت توسط صیادان صید خواهندشد . و نیز کسانی که می گویند این زالوها را دوبار مصرف می کنند محال است که کسی بتواند زالوی مملو از خون را روی موضع بچسباند و اصولا زالو به هیچ وجه موضع را نمی گیرد و سر می جنباند . و حتی به این دوستان توصیه می شود زالوهای خود را بگیرند و با خانواده طی یک سفری شاد برای جشن درمان عضو بیمار خانواده , دسته جمعی به مناطق شمال کشور رفته و زالوها را با دستان خودشان در تالاب ها رها کنند که این کار شرافتمندانه ترین برخورد با زالوهای طبی می باشد . که چه زیبا نویسندگان کتاب مدیکال لیچ تراپی نوشته اند " رفتار دقیق با حیوانات اساس موفقیت و کیفیت بالای مرکز پرورش زالوی ماست . ما احساس می کنیم که ایجاد موقعیت برنده-برنده برای زالوها و انسان ها بهترین راه برای اطمینان از استفاده موفق و طولانی مدت همگام با زمان , از این منبع با ارزش است . این امر با برگرداندن زالوهای استفاده شده و رها ساختن آنها برای تغذیه در چراگاه هایشان ! انجام می گیرد . با بکارگیری این استراتژی ما امیدواریم تا زاد و ولد را به محیط زیست مناسب برگردانیم تا توسعه گونه ها را ترغیب نماییم "

و حال سوال دیگری که این روزها بر سر زبان هاست آن است که می گویند بدن زالوها که در تالاب ها زندگی می کنند آلوده به انواع میکروارگانیسم ها می باشد و از آنجا که نمی توان یک موجود زنده را استریل کرد پس این میکروارگانیسم ها به انسان ها انتقال می یابند که جواب این سوال به این گونه است :

اولا بر طبق نظر محققین که در کتاب "زالوهای آب شیرین ایران با تاکید بر گونه های انگل ماهیان" که نوشته دکتر جلالی و همکارانشان می باشد زالوهای موجود در زمین های شلتوک , هیرودیناریا مامیلنسیس (در فیلیپین) , نقش مهمی در انتقال ارگانیسم های بیماری زا مسبب طاعون گاوی بازی می کنند . و زالوهای خشکی (در جاوه اندونزی) ناقلین تاژک دارانی به نام هرپتوموناس هستند که زخم های قانقاریایی ایجاد می کنند و حال آنکه زالوهای طبی از مدل هیردومدیسینالیس می باشند و در ایران از تالاب های قسمت هایی از گیلان صید می شوند و ناقل هیچ بیماری نیستند.و نیز زالوهای طبی بر خلاف سایر انواع زالوها به شدت به آبهای آلوده حساس می باشد و نیز عموما زالوها از آب های تمییز صید می شوند .و نیز زالو قبل از نیش زدن موضع مورد نظر , با بزاق خود که حاوی مواد آنتی بیوتیک است موضع را تمییز کرده و سپس توسط بادکش قدامی خود که در زیرش خلاء نسبی ایجاد می کند موضع را می پوشاند و ارتباط آن را با محیط قطع می کند و سپس شروع به خون آشامیدن می کند و در ضمن پس از رها کردن موضع به علت خونریزی ثانویه از زخم , زخم شسته می شود و این جریان خون وریدی از ورود میکروارگانیسم ها به داخل زخم جلوگیری می کند و سپس درمانگر محیط اطراف زخم را با آب جوش یا صاف شده دم کرده آویشن تمییز می کند و سپس با استفاده از وسائل استریل زخم را پانسمان می کند . که در این رویه اگر هم بدن زالو آلوده باشد آلودگی انتقال نمی یابد و حال جالب است بدانید " که اپیدرم زالو , ماتریکس کلاژنی سوراخ داری است که با یک لایه شاخی ترشحی , پوشیده شده است (کوتیکول) و تقریبا هر 3 الی 10 روز یکبار به وسیله حرکات و انقباضات ماهیچه ای موجی شکل زالوها ریزش می کند . تناوب پوست اندازی به وسیله دما , کیفیت آب , و وضعیت تغذیه ای زالو تعیین می شود . پوسته ریخته شده از زالو شبیه پرده های سفید شناور متصل به گیاهان می باشد . که می تواند مثل حلقه های سفیدی روی زمین دیده شود یک لایه موکوسی که عمدتا از موکوپلی ساکاریدها تشکیل شده روی کوتیکول رشته ای را می پوشاند . لایه موکوسی نیز در خلال پوسته اندازی ریزش می کند این سد موکوسی دو لایه , از تماس مستقیم باکتری های گیاهان آبزی با اپیدرم زالو جلوگیری می کند. باکتری ها با هر پوسته اندازی حذف می شوند و محیط خارجی زالو عاری از هر نوع میکروارگانیسم می شود . پس بنابراین پوسته اندازی به عنوان یک روش طبیعی جهت بهداشت جانور و میزبان وی به کار می رود .افرادی که زالو نگه می دارند باید تدابیری برای پوسته اندازی زالو اتخاذ کنند و باید از اشیای زبر مثل سنگ های لبه تیز و گیاهان آبزی مانند گیاه دم گربه ای در ظروف زالو قرار دهند . گاهی اوقات می تواند با کشیدن ملایم پوسته , زالویی را برای خارج شدن از پوسته قدیمی اش یاری نمود توجه کنید که باید سعی شود کل پوسته خارج شود نه مقداری از آن"(ص 74 کتاب زالو درمانی پزشکی) و چقدر کامل شیخ الرئیس بیان نمودند که " پس از پاک کردن بدن زالو با اسفنج نرم او را در آب پاک حمام می کنند و پس از شست و شوی پوست و مالش منطقه ای که خون باید گرفته شود زالو را در محل می چسبانند" و در کل خوب است زالوها را چند روز در آب نگهداری نمائید و بدن آنها را بشوئید و یکی دو روز در آب شیرین بدون کلر نگهداری نمائید و هر روز مقداری از آب را تعویض نمائید و این تنها راه حل می باشد زیرا هیچ گاه زالو را استریل نمی توان کرد . و تا کنون گزارش انتقال بیماری های میکروبی از این طریق ذکر نگردیده است .

و البته این بحث انحرافی است و هر کس در مراکز طب سنتی و اتاق عمل های پیوند اعضا کار کرده باشد بطلان بودن این گفته را تصدیق خواهد کرد زیرا تا کنون هیچ گونه مشکلی پیش نیامده است و در موارد نادری هم که عفونتی ایجاد شده است تقصیر از سهل انگاری کادر درمان یا از خود بیمار بوده است . مثلا بیماری که پس از زالو درمانی در ناحیه صورت یک ساعت بعد دوش آب ولرم می گیرد این فرد اگر در محل زخم دچار عفونت شود دیگر نمی توان تقصیر را به گردن زالو انداخت و ...

و اگر در موارد بسیار نادر عفونتی حاصل شود که معمولا در اثر عدم رعایت بهداشت رخ میدهد , جای نگرانی نیست زیرا در این موارد طب سنتی برنامه هایی برای رفع آن دارد که یکی از متداول ترین روش ها به شرح زیر می باشد :

در بیمارانی که احتمال عفونت می رود آویشن شیرازی , گل ختمی , تخم گشنیز را از هر کدام حدود 20 گرم با هم مخلوط و آسیاب کنید و با آب جوش خمیر و ضماد کرده پس از بند آمدن خون داغ داغ روی جای نیش زالوها به اندازه یک لایه ضخیم به قطر چند میلی متر بمالید و روی آن را با گاز استریل کاملا بپوشانید و باند پیچی کنید و سپس روی باند چسب ببندید تا هوا به داخل باند نفوذ نکند و این خمیر به مدت 24 ساعت مرطوب بماند و با این روش زخم سریع خوب شده و عفونت نمی کند زیرا مانند خمیر نان کمی ترش می گردد در این حالت دارو خاصیت ضد چرکی و ضدعفونی کنندگی شدید پیدا می کند. و تا 48 ساعت به موضع آب معمولی نریزید و محل را نخارانید و بعد از 24 ساعت می توانید پانسمان را باز کنید و بهتر است از بتادین , ساولن و الکل سفید استفاده نکنید چون همان ضماد کافی است ولی در صورت اصرار از الکل سفید استفاده شود.و اگر پس از 24 ساعت خمیر را از زخم برداشتید در حالی که زخم می خارید یا متورم بود دوباره ضمادی با همان فرمول از نو تهیه کرده و به مدت 24 ساعت روی زخم گذاشته و از دم کرده آویشن 3 بار در روز استفاده شود و این سری پس از باز کردن پانسمان محل زخم را با بخار آب و سرکه ای که روی اتش به جوش آمده محل زخم را بخور دهید .و در صورتی که اعمال فوق کارایی نداشت با صلاح دید پزشک از آمپول و قرص های آنتی بیوتیک مانند سفیکسیم یا سفالیکسین استفاده شود.

بیماری های پوست و درمان برخی از آن ها با زالو درمانی

انواع بیماری های پوستی که از این طریق معالجه می شوند به شرح زیر هستند :

الف) اصلاح بد رنگی پوست : رنگ پوست افرادی که بد رنگی در چهره دارند ، با زالو اندازی تا مقدار زیادی برطرف می‌شود و رنگ پوست روشن می‌شود. از این روش می‌توان در زیبا و شفاف کردن رنگ پوست افراد استفاده کرد.

ب) رفع چین و چروکهای پوست : زالو با اصلاح گردش خون سبب تغذیه بهتر بافت پوست می‌شود و از این طریق در رفع چین و چروک پوست مؤثر است. شرکتهای تولیدکننده لوازم آرایشی ، کرمهایی از ترکیبات ترشحات زالو برای رفع چین و چروک و خوشرنگی پوست تولید می‌کنند. کارخانه‌ای در مسکو با مشارکت فرانسه که مواد آرایشی تولید می‌کند ، کرمی برای رفع چین و چروک های دست و صورت تولید کرده که ماده اصلی این کرم،‌ پودر پوست زالوهای خشک شده است.

ج) رفع جوش‌ها ( آکنه ) و دملهای پوستی : زالو اندازی به خصوص اگر به موقع و با تعداد مناسب (بین 2 تا 5 زالو به نسبت بزرگی) انجام شود ، اثر درمانی مناسبی بر آکنه و دمل های پوستی دارد. زالو برای تخلیه و درمان جوشهای پوستی بخصوص ناحیه صورت و شانه ها و روی باسن بسیار مؤثر است.

د) رفع کانونهای عفونت روی پوست : برای تخلیه کانون های عفونت و زخمهای عفونی می‌توان از زالو کمک گرفت ، به خصوص زخمهای عفونی مقاوم به درمانهای رایج آنتی بیوتیکی.

ه) درمان اگزما : در بسیاری از موارد اگزماهای پوستی با زالو اندازی درمان می‌شوند.

و) رفع بدرنگی و سیاهی لب ها : برای روشن شدن رنگ لب ها به خصوص در سیگاری ها می‌توان از زالو کمک گرفت.

• کولیت یا ورم روده و درمان آن با زالو درمانی

کولیت اولسرو، یک بیماری التهابی مزمن روده است. علت این بیماری دقیقا مشخص نیست ، اما خطر بروز آن در بستگان درجه اول بیمار ١۵-١٠ برابر بیشتر است. شاید عوامل محیطی هم در ایجاد آن دخیل باشد چون در کشورهای صنعتی شایع تر است. هم چنین در افراد مبتلا به این بیماری ، سیستم ایمنی مربوط به مخاط دستگاه گوارش دچار اختلال است. میزان شیوع این بیماری در هر دو جنس مرد و زن یکسان است و در سفید پوستان شایع تر است و شایع ترین سن بروز این بیماری بین دهه دوم و چهارم است. علایم بالینی آن عبارت اند از: اسهال ، خون ریزی از رکتوم ( مقعد ) ، زورپیچ ، دردهای کرامپی شکم که معمولا با دوره متناوب تشدید و خاموشی اسهال خونی ظاهر می شود. این بیماران به علت اسهال متناوب ، ممکن است تب داشته باشند و بدن آن ها دچار کم آبی شود. هم چنین چون خون ریزی از مقعد دارند ممکن است کم خونی هم داشته باشند. گاهی این بیماران از زخم های آفتی در دهان و زخم هایی در ناحیه صورت و ساق پا رنج می برند. هم چنین ممکن است از درد مفاصل بزرگ هم شکایت داشته باشند. تشخیص این بیماری براساس یافته های بالینی و تست های آزمایشگاهی می باشد. در بیمارانی که به کولیت اولسرو خفیف تا متوسط مبتلا می باشند، درمان دارویی شاید موثر باشد اما در موارد شدید حتما نیاز به جراحی دارند.

افراد مبتلا به پرفشاری خون برای زالودرمانی باید نکات زیر را مد نظر داشته باشند:

- افرادی که از بیماری فشار خون بالا رنج می برند، برای استفاده از زالودرمانی باید این نکته را مد نظر داشته باشند که با صلاح دید پزشک معالج خود، اقدام به زالو درمانی  کنند و هرگز خودسرانه دست به این کار نزنند.

- هرگز مصرف دارو های فشار خون خود را قطع نکنند و به زالو درمانی تنها به عنوان یک راه کمکی برای درمان نگاه کنند.

- با متخصص زالودرمان وقت ملاقاتی را ترتیب دهید. فرد متخصص با بررسی سوابق پر فشاری خون و میزان شدت و وخامت شرایط بیمار، باید زمانی را در حدود 2 تا 4 ساعت برای کار درمانی بیمار اختصاص دهد.

-فرد متخصص باید نقاط خاصی از بدن را که در ارتباط با پرفشاری خون تاثیر بیشتری دارند، مانند قفسه سینه ، گردن و ناحیه بالایی کمر انتخاب کند و کار درمانی با زالو را از این نقاط آغاز کند.

-لازم به ذکر است که کار با یک جلسه تمام نمی شود و پروسه درمانی باید در مدت چند جلسه انجام گیرد. جلسه درمانی چند مرتبه در هفته و حدودا 10 تا 12 جلسه نیاز به تکرار دارد تا تاثیر خود را بر پرفشاری خون بیمار بگذارد.

-متخصص مربوطه، حدود چهار زالو را به زیر سینه سمت راست فرد هدایت می کند تا بر روی یک خط مورب شروع به مکیدن خون کنند.

- در طی جلسات بعدی، میزان زالو ها بیشتر می شود و نواحی پشت گردن و امتداد شانه نیز مورد هدف زالو ها قرار می گیرند.

- به فرد بیمار توصیه می شود تا هنگامی که زالوها مشغول مکیدن خون هستند کاملا آرام و بدون حرکت باشد. پس از مکیدن خون توسط زالوها، زالوها بزرگ می شوند و به چند برابر سایز قبلی خود می رسند. سپس پوست بیمار را رها می کنند و از روی بدن فرد سقوط می کنند.

- پس از رها شدن زالو، محلی که زالو آن را مکیده، شروع به خون ریزی می کند و باید محل را با پارچه ای نرم و تمیز و بهداشتی پانسمان کرد. تا مدتی خون ریزی در آن محل ادامه دارد، زیرا بزاق زالو که در زیر پوست تزریق شده است، حاوی مواد ضد انعقاد است.

- شست و شوی مناطق مکیده شده باید حدود سه روز بعد از آن انجام شود و رعایت اصول بهداشتی در هنگام شستشو باید مد نظر قرار بگیرد تا زخم عفونت نکند. در صورتی که زخم عفونت کرد، باید تحت مراقبت پزشک قرار بگیرد تا یک دوره آنتی بیوتیک برای درمان آن تجویز شود.

- معمولا افرادی که تحت زالو درمانی قرار می گیرند، پس از آن احساس خوشایندی را تجربه می کنند. این احساس خوشایند به علت گردش خون بهتر در آن مناطق می باشد.

متخصصان زالو درمان، از زالوهای مخصوص و بهداشتی استفاده می کنند و استفاده از هر نوع زالویی توصیه نمی شود. تنها 15 گونه از 600 گونه زالو مورد استفاده علم پزشکی قرار می گیرد و استفاده از زالو های دریاچه ها و رودخانه ها اصلا توصیه نمی شود، زیرا آنها حاوی میکروب می باشند و می توانند انتقال دهنده انواع عفونت ها (حتی عفونت های مقاوم به درمان های آنتی بیوتیک باشند).

استفاده از زالو در جراحی های ترمیمی

زالو موقع مکیدن خون، بزاق خود را وارد خون فرد می کند. بزاق زالو حاوی مواد ضدانعقاد خون طبیعی می باشد. لذا زالو می تواند بدون لخته شدن خون در آن منطقه، به کار خود ادامه دهد.

ماده طبیعی ضد انعقاد موجود در بزاق زالو، در درمان های پزشکی مانند جراحی ترمیمی استفاده می شود.

یکی از شایع ترین خطرات جراحی ترمیمی، بروز مشکل در ترمیم رگ های خون پاره شده می باشد؛ مثلا رگ های گوش و یا برخی بافت ها، آنقدر ظریف هستند که ترمیم آنها غیرممکن و یا دشوار خواهد بود.

استفاده از زالو در این حالت می تواند به تخلیه خون از بافت ها کمک کند و از خشک شدن خون در بافت ها و از بین رفتن بافت مربوطه جلوگیری کند.

این عملکرد زالو با موفقیت های زیادی همراه بوده است و به زخم این اجازه را می دهد تا التیام پیدا کند و رگ های خونی بتوانند خود را بازسازی کنند.

در طی جراحی پلاستیک هم از زالو استفاده می شود. اگر پزشک در طول جراحی مشاهده کند که بافت در حال از بین رفتن می باشد، می تواند از زالو حهت تحریک گردش خون در آن منطقه استفاده کند.

همچنین در برخی موارد، پس از عمل  جراحی ترمیمی پستان (ماستکتومی) از زالو استفاده می شود و زالو می تواند خون وریدی که در شکم تجمع پیدا می کند را بمکد و هضم کند.

استفاده از زالو در درمان آرتروز

گاهی از زالو به عنوان   درمان آرتروز یاد می شود. اما باید توجه داشت که نمی توان روش های درمانی دیگر را برای ارتروز کنار گذاشت و تنها به زالو درمانی اتکا کرد. زالو یک نوع درمان کمکی برای بیماری آرترزو به شمار می رود.

آرتروز زمانی رخ می دهد که مفاصل سخت و سفت می شوند و جریان خون هم به آن منطقه کم می گردد.

زالو شروع به مکیدن خون ناحیه مفصل دچار آرتروز می کند و خون راحت تر وارد منطقه آسیب دیده می شود و سبب کاهش فشار وارد آمده بر آن ناحیه می شود.

همچنین این ناحیه می تواند از مایع طبیعی ضد انعقاد خون که در بزاق زالو وجود دارد، سود ببرد.

هنگامی که این ماده وارد این ناحیه می شود، سبب کاهش ورم می شود و جریان خون در این ناحیه را به حالت طبیعی خود برمی گرداند. در نتیجه دامنه حرکات در این ناحیه افزایش پیدا می کند. بنابراین پس از چند بار استفاده از زالو در این ناحیه، فرد مبتلا به آرتروز احساس راحتی بیشتری در این ناحیه می کند.

مقرون به صرفه بودن و سهولت استفاده از زالو درمانی

استفاده از زالودرمانی در مقایسه با روش هایی مانند جراحی و مصرف داروهای مختلف، از لحاظ اقتصادی بسیار مقرون به صرفه می باشد، حتی اگر فایده ای برای بیمار نداشته باشد، ضرری هم به سلامتی فرد وارد نمی کند. اما استفاده از داروهای شیمیایی می تواند عوارضی به همراه داشته باشد و یا در فرد ایجاد حساسیت نماید.